Encykliki

Encyklika (gr. ἐγκύκλιος okólnik, pismo wędrujące) – orędzie, pismo napisane przez papieża, skierowane do biskupów i do wiernych. Tematy poruszane w encyklikach odnoszą się do spraw doktrynalnych i organizacyjnych o charakterze ogólnokościelnym. Za pierwszą encyklikę, w nowożytnym rozumieniu, należy uznać Ubi primum Benedykta XIV z 3 grudnia 1740 roku.

• LEON XIII – PROVIDENTISSIMUS DEUS – O studiach Pisma Świętego
  

Encyklika Leona XIII o studium Pisma świętego z 18 listopada 1893 r.

Celem dokumentu była obrona studiów biblijnych przed „błędnymi i nierozumnymi nowościami” oraz zachęcenie do ich rozwoju zgodnego z nauką Kościoła. Bezpośrednia polemika została poprzedzona obszernym zarysem historycznym o znaczeniu Biblii w życiu Kościoła, począwszy od ewangelicznej misji Chrystusa i Apostołów oraz o badaniach Pisma św. w starożytności (Ojcowie Kościoła), średniowieczu (scholastycy) i czasach nowożytnych.

• PAWEŁ VI – MYSTERIUM FIDEI  –
  

(łac. Tajemnica wiary) – ogłoszona 3 września 1965 roku encyklika Pawła VI, dotycząca doktryny i kultu eucharystii^[1].

Encyklika Mysterium fidei jest trzecią z siedmiu encyklik Pawła VI. Pod wpływem fenomenologii i filozofii egzystencjalnej pod koniec lat 50. XX w. dyskutowano nad pojęciem transubstancjacji. Wcześniej w kwestii tej wypowiadali się m.in. katoliccy teologowie: Benedikt Welte, Piet Schoonenberg i Edward Schillebeeckx OP. Encyklika nie odrzuciła całkowicie nowych pojęć – transsignifikacja oraz transfinalizacja – zauważając jedynie, iż są one niewystarczające dla opisania tego, co staje się z chlebem i winem podczas konsekracji eucharystycznej i powinno się je uzupełnić pojęciem transsubstancjacji.

• PIUS XI – MORTALIUM ANIMOS – O popieraniu prawdziwej jedności religii

pol. Śmiertelne dusze, encyklika promulgowana przez papieża Piusa XI 6 stycznia 1928, w której potępił synkretyzm religijny i sprzeciwił się dążeniu do osiągnięcia jedności z innymi chrześcijańskimi Kościołami, twierdząc jednocześnie, iż jedynym Kościołem założonym przez Chrystusa jest wyłącznie Kościół katolicki.

• JAN PAWEŁ II – FIDES ET RATIO
  

(łac. Wiara i rozum) – encyklika papieża Jana Pawła II ogłoszona 14 września 1998. Mówi ona o relacjach między wiarą a rozumem z punktu widzenia Kościoła.

• JAN PAWEŁ II – ECCLESIA DE EUCHARISTIA

(łac. O Eucharystii w życiu Kościoła) − ostatnia encyklika papieża Jana Pawła II sygnowana datą 17 kwietnia 2003.

Encyklika ta porusza zagadnienie fundamentalnej roli Eucharystii w życiu Kościoła. Zaczyna się od słów: «Kościół żyje dzięki Eucharystii». Według nauki KościołaJezus Chrystus jest substancjalnie obecny w Kościele w przeistoczonym w ciało chlebie i w krew winie.

Eucharystia została określona jako uobecnienie jedynej ofiary Jezusa Chrystusa na krzyżu, dokonanej dla zbawienia wielu.

• PIUS XII – DIVINO AFFLANTE SPIRITU

Divino afflante Spiritu (o właściwym rozwoju studiów biblijnych) – encyklika papieża Piusa XII opublikowana 30 września 1943.

Okazją do wydania encykliki była pięćdziesiąta rocznica encykliki Providentissimus Deus opublikowanej przez papieża Leona XIII w 1893. Pius XII opisuje zmiany w wiedzy o Biblii, jakie nastąpiły na skutek odkryć archeologicznych i rozwoju nauki.

• BENEDYKT XVI – DEUS CARITAS EST

(łac. „Bóg jest miłością”) – pierwsza encyklika napisana przez papieża Benedykta XVI. Poświęcona jest miłości, w jej wymiarze seksualnym, społecznym i nadprzyrodzonym. Papież podkreśla w niej, że miłość Boga i miłość bliźniego są nierozłączne i stanowią jedno przykazanie. Została ogłoszona i opublikowana 25 stycznia 2006 roku w ośmiu językach (angielski, francuski, niemiecki, włoski, łacina, polski, portugalski i hiszpański). W 42 paragrafach papież pisze na temat wątku miłości, porusza temat charytatywnej działalności Kościoła i relacji między wiarą i polityką.

• PIUS XI – CASTI CONNUBI

(łac. Czystego małżeństwa) – encyklika promulgowana przez papieża Piusa XI 31 grudnia 1930. Podkreśliła świętość małżeństwa, zabroniła jako grzechu ciężkiego^[1] używania wszelkich form sztucznej kontroli urodzeń i przypomniała o potępieniu aborcji.

• JAN XXIII – AD PETRI CATHEDRAM

(łac.” Przewodniczącemu Piotra”) była pierwszą encykliką wydaną przez papieża Jana XXIII 29 czerwca 1959 roku. Została ogłoszona ósmym miesiącu  pontyfikatu i odnosi się do prawdy, jedności i pokoju.

• BENEDYKT XVI – SPE SALVI – O NADZIEI CHRZEŚCIJAŃSKIEJ
  

(z łac. Nadzieją zbawieni) – druga encyklika papieża Benedykta XVI. Poświęcona jest nadziei w życiu chrześcijanina. Została ogłoszona i opublikowana 30 listopada 2007 roku w ośmiu językach (angielski, francuski, niemiecki, włoski, łacina, polski, portugalski i hiszpański). Zapisana została w 50 paragrafach.

Tytuł encykliki nawiązuje do tekstu w nadziei już jesteśmy zbawieni z listu św. Pawła do Rzymian (Rz 8,24).